Ποίημα : Μικρό παιδί

της Ρένας Πετροπούλου Κουντούρη *

Μικρό παιδί,
με μάτια χάντρες από ήλιου κεχριμπάρι

Μ’ όλης της γης το λαμπερό χρυσάφι,
ριγμένο πάνω στα μαλλάκια του.

Μ’ ένα χαμόγελο αυγερινό...

Ζεστό τσουρέκι, ανεβατό η μυρωδιά του,
φωλιάζει ξέγνοιαστο στη μητρική αγκαλιά.

Απάνεμο λιμάνι, γλυκό λίκνισμα,
ένα χάδι,
μια τρυφεράδα απαλή σαν το βαμβάκι,
κρυμμένη μέσα στη ζεστή φωλιά,
αποζητά...

Σ’ ένα τραγούδι χιλιοτραγουδισμένο,
γνώριμο, δικό του,
στις νότες του ευτυχισμένο ακουμπά.

Κλείνει αυτά τα μάτια με το χρώμα
της ερήμου,
κι ανάλαφρα αφήνεται να το χορέψει ο ύπνος
τον αγγελικό χορό του...

Παιδί μου εσύ,
ζωή μου κι αίμα μου,
προσεύχομαι από καρδιάς ,
ποτέ
αυτή την αγκαλιά να μην ξεχάσεις.

Μέσα της πλάθεσαι κι από κει μέσα πάλι
δραπετεύεις.

Γίνεσαι κοπελούδα ή παλικάρι
με τα χρόνια,
που αυτή αφήνεται
να γερνά σιγά σιγά...

Μα πάντα θα’ ναι εκεί  να σε προσμένει ,
να το ξέρεις.

Άξια πάντα να περιφρουρήσει,
ν’ απαλύνει και να κλείσει,
εκείνη τη ζωή σου την απέξω,
την όμορφη, την πλάνα
τη σκληρή,

Εκείνη που μ’ ορμή
τρέχεις να της παραδοθείς ανυπεράσπιστο,
άγνωστο μεταξύ αγνώστων,

Με μόνα σου όπλα
ένα σταυρό, ένα τριαντάφυλλο στο χέρι,
και μια καρδιά μπουμπούκι άλικο.

Κι όλο τον ενθουσιασμό της νιότης,
αλαφρή αποσκευή...

(Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή "Τα εμά πάθη", 2002)

* Η Ρένα Πετροπούλου Κουντούρη είναι συγγραφέας και ποιήτρια. Διατηρεί το ιστολόγιο http://renapetropoulou.blogspot.gr

Tweet