Ποίημα : Αναπόδραστος έρωτας

της Ρένας Πετροπούλου Κουντούρη *

(Εμπνευσμένο από το "Θάνατο στη Βενετία" του Τόμας Μαν)


Ήρθες στη δύση της ζωής μου

Μα ετοιμάζεσαι ήδη να τη σφραγίσεις

Απαγορευμένος καρπός

Το ανίερο πάθος
Που μου γεννάς
Με τρομάζει


Γιατί άραγε  μονοπωλείς
Τις όποιες σκέψεις μου;

Γιατί επιμένω να σ’ εντοπίζω παντού;

Ριγώ

Εμπρός στην απείρου κάλλους μορφή σου

Και στα άλλα σου θέλγητρα

Λαχταρώ τη  γνώση των μυρίων λέξεων
Που υπερασπίζεσαι με πάθος

Μα πάνω απ’ όλα 
Με τρομάζει η νιότη σου


Το παρθένο κορμί σου
Και πνεύμα


Με κόπο

Αρνούμαι ένα σεργιάνι

Στον κήπο
Με τ’ άνθη του κακού


 Θα μπορούσαμε παρ’ όλα ταύτα

Να μοιραστούμε πράγματα


Λέξεις με ουσία ή και χωρίς

Βόλτες άσκοπες ή και  με νόημα


Αλλά μπορεί και κάτι πιο ουσιαστικό
Την επαφή μιας καίουσας παλάμης


Ο πόθος για τ’ ανέφικτο

Συγκρούεται με την ιερή σου όψη

Χριστέ μου
Είσαι τόσο όμορφος

Όμως μαντεύω πως

Όλη η αλήθεια κρύβεται

Στο πύρινό σου βλέμμα
Που με κρατά ανελέητα

Τις νύχτες

Σε εξαντλητική αγρύπνια


Μπορώ να σε θαυμάζω
Σαν ένα σπάνιο άγαλμα
Χωρίς ποτέ να σε αγγίξω

Μπορώ να σε κοιτώ για ώρες 
Χωρίς να μιλώ


Μπορώ ακούραστα να ρεμβάζω

Στη βελούδινη καμπύλη

Των ώμων σου

Ν’ αφήνω να κολυμπούν

Ελεύθερα

Μέσα στα κύματα

Των βοστρύχων σου
Γυμνοί βέβηλοι πόθοι

Που ποτέ τους

Δεν θα ντυθούν
Με λόγια


Αναπόδραστε έρωτα


Από την ποιητική συλλογή "'Έρωτας σε χρόνια οδύνης", 2006, εκδ. ''Γαβριηλίδης''

* Η Ρένα Πετροπούλου Κουντούρη είναι συγγραφέας και ποιήτρια. Διατηρεί το ιστολόγιο http://renapetropoulou.blogspot.gr

Tweet