του Γιάννη Νικολούδη *
Το χειρούργο τον έλεγαν Τσάτα και ήταν Αλβανός. Για να τους πείσει, έκανε την επέμβαση πρώτα στο χέρι του. Αφού έκανε τοπική αναισθησία με μια ένεση στη φλέβα του μπράτσου, με απόλυτη επαγγελματική ψυχρότητα, χάραξε μια τομή με το νυστέρι στον δικέφαλο του. Οι άντρες της επιτροπής παρακολουθούσαν σαν σε έκσταση το αίμα να κυλάει και σε λίγο αντίκρισαν τον γιατρό να σκάβει μέσα στη πληγή, να ανοίγει υποδόρια χαντάκια στην ωμή σάρκα.
«Η συσκευή τοποθετείται μες τη τομή του δικεφάλου. Φανταστείτε την σαν ένα είδος νάρκης. Μόνο που δεν εκρήγνυται. Αφήνει μοναχά ένα μικρό, ελάχιστα αντιληπτό, ωστικό κύμα. Μέσα στο κύμα εμπεριέχονται ψηφιοποιημένα αρχεία, ένας ιός με άλλα λόγια, ικανός να “μουδιάσει” για ένα χρονικό διάστημα 3 περίπου ωρών, το μικροτσίπ. Προσωρινά το απενεργοποιεί».
«Χμμ, δίχως να θέλω να φανώ σκεπτικιστής, μήπως, λέω μήπως, υπάρχει κάποιος λιγότερο… εφετζίδικος τρόπος να τοποθετηθεί η συσκευή αυτή σε ένα ανθρώπινο σώμα;».
«Κανονικά, η συσκευή τοποθετείται κάτω απ’ τον αυχένα, για να δράσει άμεσα στην περιοχή του νωτιαίου μυελού. Πέρα από χρονοβόρα, η επέμβαση αυτή ενέχει και κινδύνους αν δεν λάβει χώρα σε ειδικό χειρουργικό χώρο».
«Δηλαδή», συνέχισε ο πρόεδρος της επιτροπής, παρακολουθώντας ταυτόχρονα με γουρλωμένα μάτια τον χειρούργο να τοποθετεί τη συσκευή στην ανοιχτή πληγή του μπράτσου του, «δηλαδή, δεν υπάρχει κανένας τρόπος να αποφύγουμε το αίμα;».
«Υπάρχει», είπε ο γιατρός. «Ακολουθήστε με».
Οι άντρες της επιτροπής, (ή «οι αποστάτες» ή οι «προδότες της δημοκρατίας», για να αναφέρουμε λίγους μόνο χαρακτηρισμούς που θα ακούγονταν για δαύτους τις επόμενες ημέρες απ τον κυβερνητικό και όχι μόνο, τύπο, αν βέβαια η επιχείρηση πετύχαινε τους στόχους της), προχώρησαν στις δαιδαλώδεις στοές του παλιού μεγάρου, ακολουθώντας πάντα τον μυστικοπαθή χειρούργο, ο οποίος φορώντας τη λεκιασμένη πλέον με αίμα χειρουργική του φόρμα, ελίσσονταν σαν αίλουρος στους λερούς διαδρόμους, αποφεύγοντας επιδέξια, τα κατατρεγμένα κατακάθια παύλα θαμώνες του οικήματος – πρεζάκηδες στα όρια της σήψης, πειναλέους λαθρομετανάστες, άστεγους με αφρούς εμετού στα αξύριστα μούτρα τους, μπασταρδάκια δίχως μάνα και πατέρα και δίχως πια παρθενιά – όλοι αυτοί ξαπλωμένοι πάνω σε φρεσκοχεσμένα στρώματα στις άκρες των διαδρόμων μέσα σε σκυλόσκατα και αναθυμιάσεις φτηνού καπνισμένου χόρτου, να κοιτάνε σαν σε ύπνωση το μπουλούκι της επιτροπής με μπροστάρη τον γιατρό να τους προσπερνάει με μαντηλοφορεμένες μύτες.
«Εδώ παλιά στεγαζόταν το μουσικό μέγαρο», τους πληροφόρησε ο γιατρός μόλις έφτασαν σε μια μεγάλη έρημη σάλα που μύριζε λιγότερο ανθρώπινα υγρά. «Είναι προφανής φαντάζομαι ο λόγος που σας είπα να συναντηθούμε εδώ».
«Ο χώρος έχει χαρακτηριστεί σαν μαύρη ζώνη. Δεν υπάρχει. Έχει διαγραφεί. Όσοι εισέρχονται εδώ και έχουν το τσιπ στο κεντρικό νευρικό τους σύστημα, φαίνονται σαν να κυκλοφορούν στο κέντρο της πρωτεύουσας. Οι υπολογιστές των υπουργείων ασφαλείας δείχνουν ότι αυτή τη στιγμή κάνουμε μια χαλαρή βολτούλα στην Νέα Ομόνοια», είπε ο πρόεδρος της επιτροπής.
«Ακριβώς. Η κυβέρνηση το άφησε επίτηδες έτσι. Προφανώς για λόγους γοήτρου και προπαγάνδας. Τα άτομα που έχουν το μικροτσίπ, δεν επισκέπτονται τέτοιες μαύρες διαγραμμένες περιοχές. Η προπαγάνδα και οι παχυλοί μισθοί που δίνουν στους ψηφοφόρους, τους το εγγυάται αυτό. Να έρθετε να κάνετε τι εδώ; Να δείτε τους διαγραμμένους ναρκομανείς, τους μετανάστες και τα άλλα απορρίμματα του συστήματος; Για να το θέσω αλλιώς: Τι δουλειά έχει ένα γυαλιστερό σύγχρονο λογισμικό, σε ένα κάδο ανακύκλωσης;».
«Το εν λόγω λογισμικό θα ριχτεί στον κάδο, μόλις πάψει να είναι λειτουργικό».
«Με λίγα λόγια, μόλις πάψει να ψηφίζει», κατέληξε ο γιατρός. Και συνέχισε κοιτάζοντας έναν έναν τους άντρες της επιτροπής: «Εσείς ανήκετε στη πιο προνομιούχα τάξη: στους ψηφοφόρους. Όταν οι πρόγονοι σας, έσωσαν τη κοινοβουλευτική δημοκρατία, με την απόφαση τους να συνεχίσουν να ψηφίζουν κατά τη διάρκεια της επανάστασης, το σύστημα, τους ανταπέδωσε βέβαια το καλό που του έκαναν (τους έσωσε απ το λυντσάρισμα των επαναστατών και αργότερα τους απάλλαξε εντελώς απ την απειλή του, εξορίζοντας τους επαναστατικούς πυρήνες στη μουχλιασμένη τριτοκοσμική Γη), αλλά ταυτόχρονα φρόντισε να τους εγκλωβίσει με το κόλπο των τσιπ. Από τότε υπάρχουν δυο επιλογές: το κόμμα Α και το κόμμα Β. Η λεγόμενη διαζευκτική αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Το μοναδικό παραθυράκι που υπάρχει είναι η αποχή. Δίνουν το δικαίωμα στην αποχή απ τις εκλογές. Αν η αποχή συμπληρώσει 50 + τότε το σύνταγμα προβλέπει δημοψήφισμα για τη επιλογή του νέου πολιτεύματος που θα έρθει να αντικαταστήσει το προηγούμενο που απέτυχε να ανταποκριθεί στις ανάγκες των ψηφοφόρων».
«Όλοι μας την γνωρίζουμε τη συνέχεια», πήρε τον λόγο ο πρόεδρος της επιτροπής. «Αυτό το παράθυρο του συντάγματος είναι για το θεαθήναι. Είναι μια θρασύτατη φάρσα που επικυρώνει τη σκλαβιά μας. Αν κάποιος δεν πάει να ψηφίσει, αν επιλέξει την αποχή, το μικροτσίπ που κυκλοφορεί στο σώμα του τον βομβαρδίζει με ηλεκτρικό φορτίο. Η κυβέρνηση και η αντίστοιχη “εναλλακτική” παράταξη της αντιπολίτευσης σου λένε: “δεν φταίμε εμείς. Το υπολογιστικό πρόγραμμα αντιδράει έτσι λόγω του ιού του 2360. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Αν επέμβουμε, ίσως προκαλέσουμε φθορά στο παγκόσμιο αυτό πρόγραμμα στο οποίο στηρίζονται όλα τα εθνικά κράτη του Άρη και που είναι εξαιρετικά εύθραυστο”. Σ αυτή τη γελοία ασυνέχεια στηρίζεται το πολίτευμα».
«Και στην εξαγορά σας βέβαια», συμπλήρωσε ο γιατρός με ύφος κατεργάρη. «Όλοι αυτοί οι κακόμοιροι ναρκομανείς και μετανάστες και άνεργοι, πετάχτηκαν σ αυτό το μέγαρο και σ άλλα παρόμοια σε όλο τον Άρη, επειδή δεν ψηφίζουν καν. Δεν τους έχουν πετάξει ακόμα στη χωματερή της Γης για λόγους προπαγανδιστικούς: “για κοιτάξτε εσείς που ψηφίζετε και έχετε το τσιπ φυτρωμένο μέσα σας, πόσο καλύτερα ζείτε σε σχέση με αυτά τα κτήνη που κοιμούνται πάνω στα σκατά τους! Κοιτάξτε πόσα προνόμια έχετε σε σχέση μ αυτούς!” Αυτοί όμως δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να αντιδράσουν. Εσείς όμως μπορούσατε τόσα χρόνια. Μπορούσατε να γλυτώσετε απ το τσιπ. Όμως δεν το κάνατε γιατί ήσασταν βολεμένοι. Παραδεχτείτε το. Και τώρα που σας μειώνουν τους μισθούς λόγω της ηλιακής ενεργειακής κρίσης, αποφασίσατε πως το πολίτευμα δεν σας βολεύει πια. Και απευθυνθήκατε σε μένα».
«Σκληρά τα λόγια σου, αλλά έχεις δίκιο», παραδέχτηκε ο πρόεδρος. «Ένας άλλος όμως λόγος που μας έφερε σε σένα είναι και οι πληροφορίες που έχουμε πως το καθεστώς ετοιμάζει μια νέα φουρνιά τσιπ. Πιο σύνθετα και εξελιγμένα».
«Το έχω ακουστά»,είπε ο γιατρός. «Όλα τα έχω ακουστά. Όπως ξέρετε συμμετέχω σ αυτά τα προγράμματα. Έχω τοποθετήσει χιλιάδες τσιπάκια σε χιλιάδες νεογέννητα. Εννοώ φυσικά τα συμβατικά τσιπάκια, αυτά που κυκλοφορούν στα σώματα σας. Έχουν υποψίες για μένα, και με έχουνε πετάξει απ το πρόγραμμα των νέων υπερεξελιγμένων τσιπ. Υποψιάζομαι ότι σε λίγο, θα μου αφαιρέσουν και την ιδιότητα του πολίτη ψηφοφόρου. Πως θα με πετάξουν σ αυτό το μέγαρο. Για αυτό ότι είναι να γίνει, πρέπει να γίνει σύντομα. Σε τρεις μέρες έχουμε εκλογές».
«Πες μας τι πρέπει να κάνουμε», είπε ο πρόεδρος κοιτάζοντας τον γιατρό με ένα ικετευτικό βλέμμα.
«Με ρωτήσατε προηγουμένως αν υπάρχει αναίμακτος τρόπος να σας χορηγηθεί το μηχάνημα που απενεργοποιεί προσωρινά τα τσιπάκια, δίχως να χρειαστεί χειρουργική τομή. Σας είπα ότι υπάρχει αναίμακτος τρόπος. Δεν ακριβολογούσα, αλλά δεν έλεγα και κάτι λάθος. Πάει να πει: υπάρχει όντως τρόπος να αποφύγουμε το αίμα. Και αν τον εφαρμόσουμε, θα γλυτώσουμε μπόλικο χρόνο», είπε ο γιατρός.
«Ποιος είναι αυτός ο τρόπος γιατρέ; Μίλα!».
«Χμμ…», απάντησε ο γιατρός απολαμβάνοντας την αγωνία στα καρτουνίστικα μούτρα του προέδρου. «Χμμμ…».
«Μίλα άνθρωπε μου!».
«Χμμ…».
«Έχει πάψει να είναι αστείο γι’αυτό καλύτερα να μιλήσεις πριν εγώ και οι σύντροφοι μου υπερβούμε την ψυχολογική κατάσταση του είδους “κάνω υπομονή” και φτάσουμε σε σημείο πιο ενεργητικών τρόπων του στυλ “θα σε πάρει και θα σε σηκώσει βρωμοκερατά Αλβανέ αν δεν ανοίξεις το ξερό σου…”».
«Χμμ… Η συνουσία. Αναφέρομαι στην συνουσία».
«Η συνουσία;».
«Αχά. Πρέπει να ρίξετε κοπιαστικά γαμήσια αυτές τις τρεις μέρες. Ο ιός που κατασκεύασα μεταφέρεται και μέσω των νευρικών απολήξεων των οργάνων αναπαραγωγής καθώς και του πρωκτού. Το μηχάνημα δεν είναι απαραίτητο!».
«Μα…».
«Ένας “μολυσμένος με τον ιό” άνθρωπος συνουσιάζεται με κάποιον υγιή και του μεταφέρει τον ιό. Ο ιός όπως είπα, εξασθενεί μετά από τρεις περίπου ώρες και το τσιπάκι αρχίζει πάλι να λειτουργεί. Αλλά ο οργανισμός δεν δημιουργεί αντισώματα. Πράγμα που σημαίνει πως οι ψηφοφόροι δεν έχουν παρά να συνουσιαστούν ξανά με ένα άλλο πρόσωπο για να επιμηκύνουν τον χρόνο της μόλυνσης. Για να πετύχουμε 50+ αποχής στις εκλογές, πρέπει να γαμιόμαστε ανά δυο με τρεις ώρες, με νέους παρτενέρ. Η μοναδική λύση είναι αυτή. Ειδάλλως θα μας στείλουν φορτία ρεύματος και θα μας αναγκάσουν να ψηφίσουμε».
«Δεχόμαστε», είπε ο πρόεδρος αδίστακτα. «Πάω να φέρω τη γυναίκα μου να τη πηδήξεις και να της κολλήσεις τον ιό. Μετά θα τη πηδήξω εγώ να μου κολλήσει εμένα τον ιό. Μετά θα πηδήξω μια άλλη γυναίκα η οποία θα πηδηχτεί με τον άντρα της και μετά ο άντρας της θα πάει το γράμμα στον κουνιάδο του, ο οποίος και θα…».
…Και ότι έπρεπε να γίνει, στ’ αλήθεια έγινε – περιττό να ειπωθεί ότι η αρχή έλαβε χώρα σε εκείνο το φρικτό οίκημα το οποίο όμως μελλοντικά (ξέρουμε δα πως είναι αυτά τα πράγματα) θα γίνονταν μνημείο – και η αληθινή δημοκρατία επέστρεψε στον κόσμο.
* Ο Γιάννης Νικολούδης γεννήθηκε το 1987 στο Ηράκλειο Κρήτης. Διατηρεί το ιστολόγιο http://debriswords.blogspot.gr/
Αναρτήσεις
