Νιώθεις μόνος.
Έχει σκοτεινιάσει και ακουμπάς τα δάχτυλα σου στο κρύο τζάμι.
Θες να πιείς, να ανάψεις τσιγάρο μα δεν βρίσκεις λόγο.
Όλα τα άψυχα αντικείμενα μένουν σιωπηλά
μα συνεχίζεις να τα κοιτάς παρακαλώντας να σου πουν έστω μια λέξη.
Περπατάς, στέκεσαι βουβός μπροστά στο είδωλο σου.
Αφουγκράζεσαι, ακούς την μοναξιά να σέρνεται αργά κάτω απ’ τις πόρτες.
Ακόμα και αυτό το ρολόι, που κάποτε παρακαλούσες να τρέξει
θαρρείς πως τώρα ξεκουράζεται για πρώτη του φορά.
Σε λίγες ώρες θα έχει ξημερώσει και αυτό σου δίνει μια ελπίδα.
Θες να φωνάξεις, να σπάσεις τη σιωπή, να ξεχυθείς στον δρόμο και να αλλάξεις τη ζωή.
Πλησιάζεις την πόρτα, είσαι έτοιμος να γίνεις κάποιος άλλος, μα στέκεσαι δειλά
κοιτάς απ’ το παράθυρο τ’ αστέρια και βλέπεις να σε κοιτάζουνε βουβά.
Σκύβεις το κεφάλι, χαμογελάς, γεμίζεις δυο ποτήρια.
Προσκαλείς τη μοναξιά και λες ευχαριστώ που ανασαίνεις.
Άλλωστε, σκέφτεσαι, σε λίγες ώρες ξημερώνει…
Φωτογραφία: Gio Holgersson
* Ο Χρήστος Δασκαλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Από την ηλικία των πέντε ετών έως την ηλικία των 20, μεγάλωσε και έζησε στο νησί της Ύδρας. Σπούδασε συμβουλευτική ψυχολογία, θεωρία της μουσικής/ορθοφωνία και τελείωσε τον κύκλο σπουδών με μαθήματα πάνω στην σκηνοθεσία και την υποκριτική. Ο ελεύθερος χρόνος του, είναι γεμάτος από σελίδες με ιστορίες, ποιήματα και παραμύθια. Λατρεύει τα ταξίδια, τις όμορφες μουσικές και το νησί του την Ύδρα. Η στιγμή που θα φεύγω είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.
ιστότοπος: www.christosdaskalakis.com
Αναρτήσεις
