Μέσα σε αυτή την μικρή πόλη, τα πάντα ήτανε μικροκαμωμένα. Μικροί οι άνθρωποι, τελίτσες τόσες δα μικρές στο σύμπαν, μικρές και οι ψυχές τους. Μικρή τους η ευγένεια, μικρή τους και η χαρά.
Μέσα σε αυτήν την μικρή πόλη, αυτό το πολύβουο μελίσσι, μύριοι μικροί άνθρωποι με χρώματα πολύχρωμα ζωγράφιζαν ένα σκηνικό από μικρά πλασματάκια, στοιβαγμένα μέσα σε μικρά σπίτια, με μικρά χεράκια. Σαν χαιρετούσε ο ένας τον άλλο, μικρή η απόσταση που τους χώριζε, μικρή και η χαιρετούρα. Μια καλημέρα σαν έπεφτε, μικρή ήταν και αυτή, η καληνύχτα δε, ούτε από κοντά δεν ακουγότανε, ακόμη πιο μικρή κι αυτή.
Μέσα σε αυτή λοιπόν την πόλη, ένας μικρός, μα πολύ μικρός μπόμπιρας, με ένα δόντι σαν γεννήθηκε, όλοι φοβόντουσαν μην τον χάσουνε. Μικρή η πόλη, μικρό το σπίτι, μικρό το κρεβάτι του μπόμπιρα, απειροελάχιστα μικρός ο ίδιος ο μπόμπιρας, σαν πέσει από την κούνια, ποιος θα τον βρει ; μην τον σκουπίσει με την μικρή της σκούπα η μητέρα του από λάθους;
Μεγάλο το πρόβλημα, στην μικρή την πόλη!
Πέρασαν τα χρόνια, ο μπόμπιρας μεγάλωνε, στην αρχή ελάχιστα έτσι ώστε να φαίνεται καθαρά στην κούνια του και αργότερα αρκετά ώστε να χωράει σε μεγαλύτερο κρεβάτι. Σαν έγινε τρεις πόντους όλοι ζητωκραυγάσανε, σαν έγινε πέντε πόντους όλοι κουνάγανε το μικρό τους κεφάλι ευχαριστημένοι, μα σαν έγινε δεκαπέντε πόντους άρχισαν να ανησυχούνε, ώσπου τέλος, σαν έγινε τριάντα πόντους φωνάξαν τον γιατρό.
Ήρθε ο μικρός γιατρός με τη μικρή του τσάντα, έβγαλε από μέσα ένα μικρό στηθοσκόπιο, το έβαλε στα μικρά αυτιά του και τα ακούμπησε στο μεγάλο στήθος του μπόμπιρα που χασκογέλαγε συνέχεια. Είχε πλέον πάρει μόνος του ένα δωμάτιο, δεν χώραγε σε κούνια, δεν χώραγε ούτε σε κρεβάτι κι αν συνέχιζε έτσι να μεγαλώνει, δεν θα χώραγε ούτε στο σπίτι.
Ο μικρός γιατρός λοιπόν, κοίταξε τον ασθενή μπόμπιρα με τα μικρά εργαλεία του, τον εξέτασε παντού, αλλά σημάδι ασθενείας δεν βρήκε. Κάποια απάντηση έπρεπε να δώσει, μην τον περάσουν για άσχετο. Γιγαντισμό τους είπε με σοβαρό ύφος επιστήμονα, μέχρι σαράντα πόντους το πολύ να γίνει και πρότεινε να μεταφερθεί σε ίδρυμα τάχιστα! Αυτό δεν είναι φυσιολογικό! είπε βγάζοντας τα γυαλιά του.
Από τα μάτια των γονιών του αν και μικρές στάλες νερού πέσανε, μεγάλη η στεναχώρια που τους βρήκε.
Τον πήγανε στο ίδρυμα όπως τους είπε ο γιατρός, του δώσανε στην αρχή ένα δωμάτιο, έπειτα από μερικούς μήνες ένα ακόμη μεγαλύτερο και σαν το παιδί έγινε τεράστιο στο τέλος τον πήγανε στο στάδιο για να χωρέσει.
Είχε γίνει ο άτιμος κοντά μισό μέτρο, πιο ψηλός και πιο τεράστιος από τον καθένα στην πόλη! Στα πηγαδάκια των μικρών καφενείων σούσουρο για τον μπέμπη γίγαντα υπήρχε, ακόμα και ανέκδοτα.. φαντάζεσαι να φτερνιστεί; Κατρίνα κατηγορία 1 θα γίνει.. και δώστου τα γέλια. Τουλάχιστον οι περισσότεροι. Οι γονείς πάντως ακόμη και τώρα δεν τον άφηναν μόνο του. Είχαν προσλάβει κλάρκ, να μεταφέρει την πάνα του, ειδική τσιμπίδα με χέρια ρομπότ να του κρατάει την δεξαμενή με το γάλα στον αέρα. Μα ο μεγαλύτερος τρόμος τους ήταν η φαντασίωση της ημέρας που θα μπουσούλαγε! Θα έπαιρνε σβάρνα τα πάντα, δεν θα έμενε σπίτι για σπίτι στην πόλη όρθιο! Είπανε τον φόβο τους στον δήμαρχο και εκείνος με την σειρά του στο πρωθυπουργό. Να μεταφερθεί στην εξοχή, μακριά από την πόλη! ούρλιαξε ο πρωθυπουργός κι ενημέρωσε με την σειρά του τον πρόεδρο της δημοκρατίας και τον στρατό.
Μερικές μέρες πριν την μεταφορά του με ειδικό φορτηγό στην εξοχή, ο μπόμπιρας είπε την πρώτη του λέξη. «Ιεν λέπω.».
Δεν βλέπω, το μετάφρασε η μαμά και ξαναφώναξε τον μικρό γιατρό. Το παιδί δεν βλέπει, του είπε με αγωνία..
Ήρθε πάλι ο μικρός γιατρός με την μικρή του τσάντα, έβαλε μια σκάλα και κοίταξε από κοντά τα μεγάλα πράσινα μάτια του μπόμπιρα. Εμ! βέβαια αποφάνθηκε με επίσημο ύφος, ο γιατρός. Το παιδί έχει καταρράκτη, πρέπει να γίνει αμέσως επέμβαση.
Παρακαλέσαν τον στρατό, τον δήμαρχο και τον πρωθυπουργό να κάνουν λίγο υπομονή να γίνει η εγχείρηση και μετά θα το πηγαίναν στην εξοχή όπως έπρεπε.
Και έτσι έγινε. Ένα πρωινό ήρθαν τέσσερα μικρά ελικόπτερα με τα μικρά τους κανόνια laser, υπό την καθοδήγηση του μικρού γιατρού, ρίξανε την φωτεινή δέσμη σε κάθε μάτι. Μετά η πρώτη μοίρα αεροπορίας σε συνδυασμό με τον ορειβατικό σύλλογο, περάσανε στα μάτια του με πολύ κόπο μια ειδική τέντα-επίδεσμο – ειδική παραγγελία - για να κλείσουν τα μεγάλα μάτια του μωρού.
Μην φοβάστε, είπε ο μικρός γιατρός. Μικρή εγχείρηση ήτανε, το δύσκολο ήταν να πείσουμε την αεροπορία να βοηθήσει, αφού το καταφέραμε .. Οι γονείς εκφράσανε ένα μικρό ευχαριστώ στον μικρό γιατρό και τον πλήρωσαν με ένα μικρό νόμισμα, μεγάλης αξίας. Ο γιατρός άφησε ένα μικρό χαμόγελο ικανοποίησης και γύρισε πίσω στο μικρό του σπίτι, ευχαριστημένος γιατί για πρώτη φορά όλα τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν μαζί του, ήτανε βλέπεις, πλέον διάσημος μεγαλογιατρός.
Όταν ξάναρθε η αεροπορία και ο ορειβατικός σύλλογος και του ξεδέσανε τα μάτια, μια λάμψη ήρθε στα μάτια του μικρού παιδιού. Και αμέσως μετά μια θλίψη. Αν και τόσο μικρός σε ηλικία, κατάλαβε ότι αυτός ήταν πολύ μεγάλος για να χωρέσει σε μια τόσο μικρή πόλη. Πολύ μεγάλος για να δεχτεί μια τόσο μικρή αγκαλιά από την ελάχιστα μικρή μητέρα του. Πως θα μεγάλωνε σε μια τόσο μικρή πόλη; Πάτησε τα κλάματα και όλοι ανοίξαν τις ομπρέλες.
Από τότε όμως που άρχισε να βλέπει κανονικά, το σώμα του ξεκίνησε να συρρικνώνεται κάθε μέρα και πιο πολύ. Στην αρχή πέντε πόντους, έπειτα δέκα και τέλος είκοσιπέντε πόντους. Όταν έφτασε στους δέκα πόντους, χαμογέλασε ευχαριστημένα και οι γονείς του τον πήραν μια μικρή αγκαλιά. Ο δήμαρχος άφησε στα κανάλια μια μικρή δήλωση υπερηφάνειας, ότι με την δική του συμβολή ο φόβος εξανεμίστηκε.
Έκτοτε ο μπόμπιρας αναπτύχθηκε όπως οι υπόλοιποι, πήγε σχολείο σαν όλα τα άλλα παιδιά, πήγε στρατό, πήγε στο μικρό πανεπιστήμιο, ασχολήθηκε με την μικρό-φιλοσοφία και την μικρό-φιλολογία, δούλεψε στην μικρή πόλη, έγινε διάσημος και μικρό-πλούσιος.
Γέρασε, αλλά ούτε αυτός ούτε κανείς άλλος,, μπορούσε να θυμηθεί αυτήν την μικρή ιστορία για να την εξιστορήσει παρακάτω, ακόμη και στα βιβλία της ιστορίας οι επιστήμονες θεώρησαν την περίπτωση του μεγάλου μπόμπιρα, πολύ μικρή για να αναφερθεί, και εδώ που τα λέμε : ποιος ασχολείται με τόσο μικρά πράγματα;
* Ο Νίκος Καρακάσης γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορεί το βιβλίο του «Βασιλιάς Ικελος» και από τις Βορειοδυτικές εκδόσεις η νουβέλα «Η σιωπή της πόλης» (ebook). Κείμενα του φιλοξενούνται σε διάφορες ιστοσελίδες του διαδικτύου και σε περιοδικά του χώρου.
[ δικτυακός τόπος ] [ email ]
Αναρτήσεις
