Πρόκειται για ένα κοινωνικό πείραμα μεγάλης κλίμακας. Η κεντρική ιδέα είναι να δοθεί η δυνατότητα στους άνεργους και τις άνεργες, μια φύσει και θέση περιθωριοποιημένη -αν και τεράστια πλέον- κοινωνική ομάδα, να καταγράψουν τα βιώματά τους, τον θυμό τους, τις προτάσεις και τις διεκδικήσεις τους. Αυτά τουλάχιστον στην αρχή, γιατί εν συνεχεία, μέσα από όλη αυτή την επικοινωνία και την κινητοποίηση, θα προκύψουν σίγουρα και άλλες δυνατότητες.
Το «Ημερολόγιο ενός ανέργου» ξεκίνησε με 17 κειμενάκια διάσπαρτα στο βιβλίο «Ανώνυμοι Χρεοκοπημένοι» του Χριστόφορου Κάσδαγλη, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2012.
Τη συνέχεια τη γράφουν εδώ, επώνυμοι και ανώνυμοι άνεργοι απ’ όλη τη χώρα.
Πρόκειται για μια εθελοντική πρωτοβουλία με στόχο να σπάσει το ταμπού της ντροπής και να δώσει βήμα στους άνεργους προκειμένου να εκφραστούν, καταγράφοντας τα δικά τους βιώματα με κείμενα έως 350 λέξεων. Μια διαδικτυακή συνεργασία που φιλοδοξεί να συσπειρώσει διαφορετικά κανάλια επικοινωνίας, προκειμένου να μεγιστοποιηθεί το αποτέλεσμα - να αποκτήσουν οι άνεργοι τη φωνή που τους στερούν τα κυρίαρχα ΜΜΕ, αλλά και το πολιτικό σύστημα.
* thepressproject.gr / * tvxs.gr / * ellinofreneia.net / * koutipandoras.gr / * arkoudos.com / * naftilos.blogspot.gr / * pitsirikos.net / * kasdaglis.wordpress.com
Στην προσπάθεια έχει τη δυνατότητα να συμμετάσχει οποιοδήποτε site ή blog το επιθυμεί, ενσωματώνοντας με αυτόματους χειρισμούς την εφαρμογή στις σελίδες του.
Παράλληλα, στο "Ημερολόγιο ενός ανέργου" θα συγκεντρώνονται ειδησεογραφία και πληροφοριακά στοιχεία γύρω από την εξέλιξη του φαινομένου της ανεργίας στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Το πρώτο βήμα είναι η εξωτερίκευση του προβλήματος. Το δεύτερο είναι η διατύπωση προτάσεων ειδικά για το πρόβλημα των ανέργων. Το τρίτο βήμα είναι η παρέμβαση των ανέργων ώστε να επιβάλουν λύσεις στα προβλήματά τους.
Έτσι ξεκίνησε η καμπάνια!
Αυτό το βιντεάκι ήταν ο πυροβολισμός της εκκίνησης, το σφύριγμα για το εναρκτήριο λάκτισμα, το καμπανάκι για την έναρξη του αγώνα. Ενός αγώνα που βρίσκει τους άνεργους στη γωνία και επιχειρεί να τους βάλει στο κέντρο της σκηνής.
Το "ημερολόγιο ενός ανέργου" δεν είναι απλώς ένα βήμα που θα δώσει τη δυνατότητα να μιλήσουν, είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι ένα δίκτυο αλληλεγγύης, ένας κόμβος για την αυτοοργάνωση των ανέργων, ώστε να μπορέσουν να γίνουν οπρωταγωνιστές των εξελίξεων, να αρθρώσουν δημόσιο λόγο, να συγκροτήσουν τις προτάσεις τους, να διεκδικήσουν.