Την ημέρα του θανάτου μου
οι φίλοι συνέθεσαν το πάζλ της ζωής μου.
Λησμόνησαν λίγα χρώματα, γεγονός σημαντικό
για μένα.
Λησμόνησαν τα τελευταία μου λόγια. Χαμογέλασα πικρά.
Ζήλεψα όμως το κουράγιο τους.
Μέσα στην ατέλεια της ζωής
και του θανάτου.
2.
Διχοτομημένη μέρα.
Μισό φως, μισό σκονισμένο ημίφως.
Διχοτομημένο το σώμα σου.
Η εισβολή μιας ακτίνας είναι αναπόφευκτη.
Κόβει στα δυο ακόμα και τη σκιά σου.
Και μόνο με την αφή,
με τα μάτια των χεριών,
με οδηγό την ανάσα μου,
σε έχω ολόκληρη.
3.
Να ακούς τα λόγια τα ωραία.
Σαν τους ακριβούς χιτώνες που στολίζουν το σώμα.
Μα όσο κι αν τα λόγια ωραία είναι,
όσο κι αν τα ρούχα λαμπερά,
ψάξε για την κλωστή που κρέμεται
απ των μεταξιών κι απ των χειλιών τις άκρες.
Και ξήλωνε να δεις τι μένει.
4.
Οι πραγματικές ιστορίες
έχουν Θλίψη
και λιγοστές Ευχετήριες Κάρτες.
5.
Άγρια θηρία χορεύουν με μουσικές ουράνιες.
Άγρια θηρία χορεύουν.
Άγρια καταδιώκει ο Χρόνος.
Ραγισμένη γη κάτω από τα πόδια μας, κοιμάται.
Ραγισμένη γη τα πόδια μας.
Ραγισμένη κάθε μας ελπίδα.
Έτσι, σιγά-σιγά, αργά σαν το λιώσιμο του χιονιού,
κομματιαζόμαστε.
Έτσι αργά κομματιαζόμαστε,
υπερήφανοι που υπήρξαμε,
υπερήφανοι που ζήσαμε,
σαν κούκλες από πορσελάνη
μέσα σε κάποια χέρια.
* Ο Πάνος Ζώης (Ian Wicker) γεννήθηκε στα Γιάννενα στις 4 Νοεμβρίου του 1969. Σπούδασε κτηνίατρος στη Θεσσαλονίκη. Το 1997 επέστρεψε στην πόλη του, όπου ασκεί το επάγγελμα του κτηνιάτρου. Στην ζωή του τον συντροφεύει η Τιτίκα και το μεγάλο του πάθος: η συγγραφή. Έχει μια λατρεμένη κόρη, τη Σαββίνα, 6,5 ετών, που σκέφτεται πολύ και μιλά λίγο, ενώ η καθημερινότητά του διανθίζεται από τη θεατρικότητα της εξάχρονης, πολυαγαπημένης του Μυρτώς.
Αναρτήσεις
