Ο Γιώργος Στόγιας τοιχογραφεί τη βαθιά πολιτική διαδικασία με την οποία η «γενιά της μεταπολίτευσης» δίνει τη θέση της στη «γενιά του Δεκέμβρη». Στην κληρονομιά της αριστερολαϊκής κενόλογης αρλούμπας η Ντίνα αντιτάσσει τη δική της ιδιοτελή αγανάκτηση: δεν ελπίζει, δεν πιστεύει, δεν πληρώνει. Δικαιούται έτσι μια εξέχουσα θέση στη μελλοντική πινακοθήκη αυτής της γενιάς.Παναγιώτης Θανασάς (Το Βήμα: «Η “γενιά του Δεκέμβρη” και η αριστερή αρλούμπα», 19 Αυγούστου 2012)
Εδώ ο αναγνώστης προσκαλείται ανοιχτά, χωρίς προσποιητή αδιαφορία, να συμμετάσχει στο «πάρτι». Η ίδια η πλοκή τού επιβάλλεται όπως η μουσική από στέρεο που παίζει τέρμα: δεν μπορεί να αγνοηθεί, είτε αρέσει είτε ενοχλεί… Νίκος Ζαρταμόπουλος (The Book’s Journal: «Μεταξύ ουτοπίας και κενού», Ιούλιος 2012)
Το χιούμορ του Στόγια, που κάνει αισθητή την παρουσία του από την πρώτη κιόλας σελίδα, έρχεται να εξισορροπήσει τη νευρικότητα και τη βία που απορρέουν τακτικά από τις επιλογές της πολύπλοκης ηρωίδας του. Εύη Καρκίτη (Αγγελιοφόρος της Κυριακής : «Η οδύνη της αναζήτησης», 26 Αυγούστου 2012)
Μια πρώτη μορφή του μυθιστορήματος δημοσιεύτηκε αρχικά την άνοιξη του 2012 σε συνέχειες στο διαδίκτυο. Κείμενο, εικόνα και μουσική επεξεργάζονταν από την ομάδα του «Εαρινού» και αναρτιόνταν με αγωνία «παράστασης». Τα σχόλια των αναγνωστών λήφθηκαν υπόψη κατά την τελική γραφή. Το βιβλίο είναι το αποτέλεσμα αυτής της ανοιχτής διαδικασίας. Πέρα από τον συγγραφέα, το «γκρουπ» αποτελούσαν η Κωνσταντίνα Τσιάγκα (επιμέλεια), η Αλεξία Νησιφόρου (σχεδιασμός), ο moican (σκίτσα) και ο Αντώνης Τσαγκάρης (μουσική). Η πρώτη έκδοση κυκλοφορεί με το soundtrack σε CD.
Ο Γιώργος Στόγιας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Αν είχε ασχοληθεί με τη δουλειά του όσο με το θέατρο και τη μουσική, θα ήταν μεγάλος παιδαγωγός. Αρθρογραφεί συχνά σε εφημερίδες και στο διαδίκτυο, σε περίπτωση όμως που σκοτωνόταν με το αυτοκίνητο ψάχνοντας ποιο cd να ακούσει, θα ήθελε να τον θυμούνται για το Εαρινό Εξάμηνο.
Αναρτήσεις
