Γέρασε η ψυχή της Ελλάδας,
γέρασε και των αρχαίων η μνήμη.
Σκονισμένες οι περικεφαλαίες
σπασμένα τα δόρατα των ένδοξων μαχών
και οι ασπίδες, άχρηστη προστασία…
Οι ξεπεσμένοι, ξιπασμένοι και
ξεπουλημένοι νεοΈλληνες
έχοντας για ηνία τα άσπρα της μαλλιά
καλπάζοντας, πληγώνουν την Ελευθερία της.
Της Δημοκρατίας τα ιδανικά έγιναν
σκόνη από τα ποδοβολητά της εξουσίας.
Την ξεφτισμένη της σημαία
κανένας δε σηκώνει από το χώμα.
Γαλανόλευκης σκιάς απομεινάρι.
Σύγχρονης τραγωδίας πρώτη αγωνίστρια.
Εσύ λαμπρό παράδειγμα των εθνών
κατάντησες εμπόρευμα των βαρβάρων.
Θαμμένη Ιστορία, Ελλάδα.
* Λάτρης των καλών τεχνών, της Ποίησης και της Μουσικής, της Όπερας και της Ζωγραφικής, της Φωτογραφίας και της Διακοσμητικής, του Κινηματογράφου και της Αρχιτεκτονικής. Με τάσεις καλλιτεχνικές, από μικρή με ένα μολύβι στο ένα χέρι και ένα βιβλίο στο άλλο… θυμάται τον εαυτό της, να ζωγραφίζει και να γράφει ακούγοντας μουσική. Ρεαλίστρια με ένα δικό της τρόπο, αν υπάρχει ρεαλισμός γιατί η ζωή που ζούμε σήμερα κινείται στα όρια του σουρεαλισμού. Ζει την πραγματικότητά της μέσα από την μουσική σπουδάζοντας στο Δημοτικό Ωδείο Καβάλας, διαβάζει, γράφει ποίηση και ζωγραφίζει. Την λένε Ελένη Ιωάννου και προσπαθεί να περνάει όσο καλύτερα μπορεί, εξάλλου η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή.
Αναρτήσεις
